13 Juli 2012 Het welkbekende schilderij aan de muur en het minibarretje waar Laurens, mijn kamergenoot, of ook wel mijn broer genoemd zojuist voorstaat. ‘Toblerone’ mompelt hij. ‘Lekker’ antwoord ik en hoewel we net van tafel zijn is deze een halve minuut later gedeeld en verzwolgen. In de ronde van Californie werden we meermaals gevraagd of we broers zijn. Een keer zelfs of we tweeling waren. Ik vrees dat ze daar niet zoveel verstand hebben hoe het familiair met achternamen werkt. Wat opvalt is dat in de koers Laurens met grote regelmaat voor Bram wordt uitgemaakt. Andersom is dat minder vaak. Dus als ze me een keer Laurens noemen bal ik mijn vuist. ‘Yes, ik heb een Laurens te pakken’. Toch heb ik een aantal Laurens momentjes. Een paar weken terug sta ik op een parkeerplaats en komt er vanachter ineens een man aan sprinten. ‘Hey jij, ik ken jou, jij bent wielrenner. Hoe heet je ook alweer?’ ‘Laurens ten Dam’, antwoord ik. Hij kijkt me eens goed aan en zegt. ‘Verrek, nu zie ik het ja. Succes met de Tour!’ Sterker is de keer vorig jaar na de Tour waarin Laurens ontzettend hard op z’n gezicht is gegaan en er weinig herkenbaars van over is. Komt er 2 weken na de Tour een man op me af. ‘Zo zeg, jij bent goed hersteld, je gezicht, je ziet er niks meer van.’ Ik schoot in volledige verwarring, maar na even denken begon het te dagen. Eventjes erna reed ik Plouay, rij ik langs het publiek begint een wat oudere vrouw spontaan te kreunen, ooeeh Laaauurens. S’il vous plait? Die heb ik maar voor Laurens gelaten. Maar het kan gekker. Zo gingen we vorig week gebroederlijk samen fietsen en sloten we af met een koffietje in een Italiaans tentje in Maastricht, komt daar een man binnen en die begint direct tegen de eigenaren te vertellen dat hij heel veel van wielrennen weet en dat wij 2 bekende wielrenners zijn. ‘Leon van Bon heet jij toch?’ Zegt hij tegen mij. ‘Jazekers, en dat is Servais Knaven’ antwoord ik. ‘O ja, die ken ik ook.’ ‘Wacht ik haal even snel papier en pen, want ik wil echt heel graag een handtekening als grote fan.’ En hier liggen we dan met een halve toblerone. Knaven en Van Bon, 2 broers. ‘Jezus, ik hoop dat je genoten hebt van de toblerone! 4euro!’ Dat wordt prijsrijden morgen.