16 Juli 2012 Met nog maar 4 man ik koers. Wat een luxe. Ik lig languit op de bank, en op de andere bank ligt Laurens. Dat was vandaag het onderwerp waarmee de pers op ons afkwam. Hoe is dat nu? Met 4 renners in de Tour? Was het rustig bij het ontbijt? ‘Ja heerlijk, fantastisch we hebben weer de ruimte, wat is er lekkerder dan opstaan, en rustig ontbijten. Kopje koffie dat het overgebleven personeel graag voor je haalt, en een bijna prive kok, eigen masseur, een eigen mechanieker. Helemaal top!’ Om eerlijk te zijn, ik ben de laatste anderhalve dag ben ik ook echt helemaal alleen met mezelf bezig geweest. Gisteren was het vanaf de 1e kilometer oorlog. De eerste 3 kilometer ging het goed, maar toen zat ik ineens te hoog op mijn fiets voor mijn gevoel, en kreeg ik enorm last onderin mijn rug en bekken waar ik nog geen week geleden keihard op gevallen was. Een voor een kwamen de renners mij voorbij, en wat ik ook deed, ik kreeg de gang er niet meer in. Totdat alle sprinters voorbij waren en het tempo zakte en de ‘bus’ gevormd was. Maar een lichte vorm van paniek sloeg toe omdat mijn rug meer pijn ging doen en ik geen kracht meer kon leveren. Uiteindelijk besloot ik om mijn reserve fiets te vragen, het moest toch echt aan de fiets liggen. Eenmaal gewisseld van fiets, zag ik Bauke al in de auto zitten en ook Renshaw harkte achter de bus aan. Ik kon zelf terug aansluiten in de bus, maar tegen de top kreeg ik het moeilijk. Zo’n pijn in mijn rug heb ik zelden gehad. De volgende klim leek het beter te gaan, maar ook hier de laatste 5 km hetzelfde probleem. Renshaw zat inmiddels ook in de auto. Maar de bus loslaten, is zelfmoord, aangezien er ook nog een tijdslimiet is. Op de slotklim, bleek dat die tijdslimiet voor de hele bus een probleem ging worden. Daarom werd in de laatste klim vol opgereden. Dat ging in het begin van de klim nog goed, maar de laatste 5 kilometer heb ik door de pijngrens alles moeten geven met de tijdslimiet jagend achter ons aan. Dus was het vanochtend rustig aan het ontbijt? Ja, maar dat lag aan mezelf. Ik had even geen zin in sfeer na een slechte nacht slaap en angst voor wat zou komen. Even zou ik willen ruilen met de mannen die naar huis gingen. Maar na 2 gebrachte koffies, maakte ik met mezelf de afspraak. Na Parijs kijken we weer hoe het met me gaat.