De baai waaraan we liggen is prachtig, het weer is fijn en het dorpje klein. Als we 500 meter fietsen zijn we buiten de huizen en de auto's die passeren zijn waarschijnlijk allemaal mensen die hier zijn voor vakantie of de Tour, want uit elke auto verschijnt bij het passeren wel een camera. Het passeren gaat dan vaak langzaam met wat aanmoedigingen erbij. Dat maken we ook wel eens anders mee op het vaste land. Sommigen stoppen liever iets verderop om een foto te maken. Mannen met of zonder kleding, oude vrouwen met te weinig kleding en jongere vrouwen met vaak weer te veel kleding (naar onze zin). Maar meestal dus in vakantiekleding.
Toch is het niet alles goud wat er blinkt op Corsica. Dat de Tour in de 100e editie hier pas voor het eerst komt heeft zijn oorsprong in het feit dat de 4 grote steden nogal vijandig tegenover elkaar zijn waardoor het organiseren onmogelijk was. Daarnaast schijnen hier de meeste mensen per hoofd van de bevolking vermoord te worden in Frankrijk, maar daar heb ik tot nog toe weinig van gemerkt. Verder is er een tekort aan kamers, maar dat is nu opgelost door alle journalisten op een grote veerboot te laten slapen. Dat zegt wel genoeg over het toerisme, dat in tegenstelling tot veel eilanden en kuststreken nog niet zo ontwikkelt is en dat maakt het hier mede zo mooi.
De komende 3 dagen sturen ze ons kriskras over het eiland, om die ongereptheid in beeld te brengen. Dus natuurliefhebber let op. Een 3 dagen durende documentaire over Corsica, vanuit de helicopter in beeld gebracht. Met tussendoor beelden van 200 inmiddels zwaar gestresste gasten in apenpakjes. Vanavond geniet ik nog 1 maal ontspannen aan het strand van een heerlijke maaltijd.
