15 Juli 2006 Zeven jaar lang was hij de baas in de Tour. Lance Armstrong. Hij en zijn ploeg bepaalden hoeveel, wie en wanneer er een ontsnapping weg reed. Dit jaar is alles anders. De Tour mist een leider. Althans dat wordt hier gesuggereerd. Maar missen we wel een leider? Het is de meest interessante Tour in jaren, en dat maakt het leuk voor het publiek. En het publiek bepaalt weer de populariteit van de Tour.

Voor ons is het minder. De eerste week wachtte iedereen zijn kans af en hielden veel ploegen zich gedeist. Hierdoor kwam al het werk op de schouders van de sprintersploegen, waaronder wij. We hebben daarmee onze nek eraf mogen rijden. Nu de bergen zijn begonnen, ziet iedereen een kans en het eerste uur wordt er verschrikkelijk hard gereden. Dat was andere jaren ook zo, maar nu is het telkens een andere ploeg die het heft in handen moet nemen.

Vandaag reden in het begin twintig renners weg, met daarbij drie sprinters. Bennati, McEwen en Boonen. Dit ging heel interessant worden, ware het niet dat Discovery de slag gemist had. Vooraan reed McEwen niet mee waarop Boonen en Bennati besloten McEwen af te matten. Om de buurt demarreerden ze toen ze zagen dat Discovery het gat zou dichten. Bennati ging met de eer lopen. Vervolgens ontstaat er chaos en komen vijftien renners voorop met twee sprinters. McEwen zet zijn ploeg op kop en samen met een hoop andere ploegen proberen ze het gat te dichten. Dit duurt tot km 110, en op dat moment heeft iedereen in het peloton het gehad. Die hitte, de zwaarte van de Tour, de snelheid.

Dan rijden er vier renners weg en iedereen lijkt tevreden met deze ontsnapping. Handjes omhoog, ten teken van plaspauze en stoppen van de achtervolging. De gele trui komt van voor, steekt zijn been uit en dat is het teken dat iedereen zijn kans heeft gehad en dat het spel over is. En dan gebeurt het. McEwen demarreert, en weer alles op een lint. Iedereen vloeken en tieren. McEwen wordt teruggepakt, maar hij rijdt hard door. Freire is mee en hij is een bedreiging voor het groen.

Vorig jaar had hij dit niet durven doen. Zoiets deed je gewoon niet. Nu proberen allerlei nieuwe leiders zich op te werpen. Leipheimer komt volledig buiten adem bij het peloton aansluiten en vraagt me wie er in godsnaam zo stom was. McEwen antwoord ik. Waarop zijn woede verstomt en hij zich afvraagt of hij er wat van moet zeggen. Landis houdt zich afwezig, Boonen doet zijn beklag, maar zolang alles nog open is in de Tour, is er nog geen nieuwe leider. Wat een leuke Tour!

Bram Tankink

Deze column stond in De Twentsche Courant Tubantia van zaterdag 15 juli.