Eigenlijk zouden de contracten vanaf 1 december moeten lopen om dit soort verwarring te voorkomen. Toen ik begon bij Patrick Lefevre 7 jaar geleden inmiddels werd ik ook per 1 december prof en liep het contract tot eind november, maar om een of andere reden is dat later weer terug gedraaid.
De bijeenkomst met Rabo was een erg leuk begin van een nieuwe periode. Natuurlijk is de ambiance nog redelijk relaxed, alhoewel de uurtjes fietsen alles behalve rustig gingen. Maar daar was ik al voor gewaarschuwd dus ik kwam niet voor verrassingen te staan, maar wel met zere benen thuis. En enkele blauwe plekken, want het ging voor ‘gek en onwies’ in het bos en daar horen dan valpartijen bij. ’s Ochtends fietsen, ’s middags randactiviteiten en ’s avond toch wel even aan de bar. Een betere dagindeling kun je je niet bedenken. Bedje gespreid, eten op gezette tijden klaar en ’s avonds drinken op kosten van de bank. Heerlijk.
De rand activiteiten bestonden uit karten en indoor skydiven. Vooral dat eerste zorgde natuurlijk bij de verschrikkelijk competatief ingestelde wielrenners voor beroering. Met als grote winnaar de mechanieker Ruud, als tweede de alleskunner Freire en als derde runner up Kai Reus. Dit tot tevredenheid van iedereen en vooral ook hem zelf hoewel hij wel behoorlijk op zijn stuur klopte toen Freire hem in de laatste ronde voorbij kwam. Tja, Freire is nu eenmaal een sprinter. Maar het feit dat Kai weer mee kan doen en zich zo lang intensief kan concentreren betekent dat het nu toch echt de goede kant op gaat. Het lijkt al lang geleden, maar zijn revalidatie periode is toch wel erg zwaar geweest en zal ook nog wel even duren. Indoor Skydiven was toch vooral een beheersingsoefening en stabiliteits oefening en dat ging de meesten redelijk goed af. Bij mij vooral op z’n Tankinks. Het lukt, maar het gaat wel alle kanten op. Precies zoals ik ben. Als het lukt ist prima, maakt niet uit hoe de afwerking is.
Naast de activiteiten waren er ook een aantal passiviteiten en die waren toch minder leuk. Vooral de eerste avond toen we na aankomst meteen ADAMS over ons uitgestort kregen. Dit is het nieuwe systeem waar wij als wielrenners mee moeten gaan werken voor onze where abouts. Het komt er op neer dat we altijd beschikbaar moeten zijn voor controles en dus altijd moeten aangeven waar we zijn. En ik kan je vertellen. Dat is niet leuk. Je wordt hiermee zwaar beperkt in je vrijheid en dat is toch iets wat bij mij boven aan mijn lijstje staat. Dat is een van de redenen waarom ik wielrenner ben geworden en die wordt nu af genomen om een waterdicht systeem te krijgen tegen doping. Daar ben ik voor, maar de opofferingen lijken daarmee wel heel hoog.
Het grootste bezwaar van mijn kant is dat als straks iemand een keer een controle mist omdat hij z’n where abouts niet goed heeft ingevuld of gewoon even koffie is gaan drinken bij de buurvrouw of buurman hij al onder verdenking staat en daarmee los je de huidige problematiek niet op dat iedereen onder verdenking staat van het gebruik van doping. Het wordt nu alleen opgeschoven. Het oordeel zal voorlopig niet minder zijn. En er gaan renners de dupe worden die helemaal niks te verwijten valt. Misschien moet ik niet te snel oordelen, en het eerst ondergaan, maar vraag een gemiddelde burger om 3 maanden lang altijd aan te geven waar hij of zij is en hij zal je aankijken en een dikke middelvinger opsteken. Wij zitten blijkbaar in een positie dat we niet meer kunnen weigeren.
Hmmm, daarmee heeft dit verhaal een beetje een negatieve wending gekregen en dat was niet helemaal de bedoeling vanwege het feit dat de eerste kennismaking met de Rabo groep erg leuk was en ik me er prima thuis lijk te voelen. Het is anders dan Quick Step maar ook heel leuk.
Inmiddels word ik wel een beetje meegesleept in de trainings methodiek van de Rabo renners omdat ik besloten heb om de schema’s van de ploeg eens goed probeer te volgen. De ploeg wil zich vooral toeleggen op het beter begeleiden van de renners en proffesioneler aan het werk te gaan met training en trainingsmogelijkheden. Iets wat mij wel aanspreekt. Het wielrennen is zo verschrikkelijk conservatief gebleken en daar valt nog veel winst te behalen. Als je kijkt hoe er in andere sporten getraind wordt en hoe dat in het wielrennen gedaan wordt. Dan valt er voor heel veel renners nog een behoorlijke progressie te boeken. En wie weet ben ik er eentje van. Het resultaat is alvast dat ik al heel wat meer uurtjes in de sportschool heb gehangen en op mijn zadel heb gezeten dan andere jaren op deze datum.
Daarnaast heb ik een test gedaan met de tijdrit fiets op een wielerbaan waarin werd gekeken wat de meeste aerodynamische houding was. En daarin bleek ik al snel dat ik daar heel wat Watts mee kon besparen. Mocht de nieuwe manier van trainen geen effect hebben, dan heb ik dit toch alvast in de pocket.
Groetjes Bram
