01 Juli 2006 Hebben er lang op moeten wachten, maar het is nu toch gelukt. Vandaag de laatste kans op succes en dan lukt het ook nog. Het lijkt onwaarschijnlijk maar het is toch gelukt. Tossato wint de etappe. In de eerste week rijden we 10 dagen lang onze nek af voor een etappe overwinning en vandaag lijkt hij in een keer uit de lucht te vallen. Een kwestie van de juiste man op de juiste plaats. Alle complimenten voor hem, want hij heeft het alleen gedaan, en hoe. Als je na zo’n zware tour dit nog kan, ben je een super coureur. Daar valt niks op af te dingen. Gisteren en vanochtend voelde hij zich nog slecht en duizelig, voornamelijk vanwege de hitte. Vanavond was het niet anders, maar hij is wel een geweldige overwinning rijker. En de vluchters hebben het vandaag niet kado gekregen, omdat in eerste instantie Lampre en Saunier Duval en later alleen Saunier Duval volle bak hebben gereden om het gat dicht te rijden. Waarom is me niet precies duidelijk, waarschijnlijk hadden ze last van zonnesteek en moeten ze gedacht hebben toen ze elkaar aankeken dat zij de ploeg met de gele trui waren. Dat is natuurlijk ook zo, maar daarmee hebben ze niet de leiding in het klassement.

Leuk was het in ieder geval niet. Vooraan hebben ze volle bak moeten rijden om voorop te blijven en voor de rest van het peleton was het puffen en zweten. Een rustig dagje uitpeddelen is er dus niet bij. Zelf had ik wel graag meegewild in de ontsnapping, maar daar heb je een combinatie van kracht en geluk voor nodig en dat zat er vandaag niet in. Ik ben blij dat Tossato in die groep zat, want ik had denk ik niet gekund wat hij heeft gedaan en voor de ploeg is het uiteindelijk erg mooi dat we de Tour zo afsluiten.

Na de eliminatie van Tom bleven we natuurlijk een beetje onthoofd achter. Rujano is zwaar tegen gevallen en Garate is erg moe na een zware Giro. Dan blijft er weinig over. Hieruit blijkt wel dat we over een brede basis beschikken binnen de ploeg en niet alles van Tom hoeft af te hangen. Dit moet een opsteker zijn voor de ploeg.

Ik ben tevreden over deze Tour. Helaas heb ik niet voor een etappe zege kunnen gaan en dat is wel jammer, maar verder heb ik hem goed verteerd. De eerste week was ik super, en heb veel moeten werken. De tweede week heb ik dit werk moeten verteren en had ik het zwaar, herstel in zo’n etappe koers is niet eenvoudig als het zo warm is en zo zwaar. Daarnaast had de rest van het peloton het vrij rustig aan gedaan en dat heeft zich vertaald in een harde tweede week. Er restte voor mij niks dan volgen. Gisteren heb ik dan toch een keer in de aanval gezeten, maar dat was helaas geen lang leven beschoren omdat Landis zo nodig moest huishouden.

Het was ook eerder een wanhoopspoging omdat ik de bus voor wilde zijn. Ik voelde me ’s ochtends verschrikkelijk slecht door een beknelde zenuw in mijn rug en daarmee uitstraling naar mijn been. Ik was bang dat ik de bus niet zou kunnen volgen. Maar in een ontsnapping willen en er daadwerkelijk inzitten is nog wel een verschil. Ik ben blij dat ik gisteren dat geluk wel had, en dan maakt het me niet uit dat ik dat vandaag niet had. Vanavond drink ik een lekker glas champagne.

Morgen die tijdrit nog even. Joost Posthuma start achter mij. Erg leuk. De twee tukkers in de tour staan op 20 sec van elkaar in het klassement voor de laatste tijdrit. Joost is een betere tijdrijder dus die gaat mij op dat parcours zeker inhalen, maar dat vind ik helemaal niet erg, want dan kan ik lekker inpikken en hem proberen een beetje op te jutten. Goed voor ons beiden. Vandaag hebben we in de laatste kilometers niet ver bij elkaar uit de buurt gezeten om er zeker van te zijn dat we in dezelfde tijd binnen zouden komen en morgen na elkaar mogen starten. Na de finish hebben we elkaar de hand geschud. Tot morgen Joost!

Groetjes Bram