08 Juli 2006 Het motto ondertussen in onze ploeg is: ‘Dat is de tour’. Ullrich en Basso naar huis? Dat is de tour. Diepe vleeswonden aan de finishlijn? Dat is de tour. 30 journalisten die na de finish vragen wat er allemaal mis ging omdat Tom tweede werd? Dat is de tour. Na 230km afzien in 35 graden na de finish direct vragen gaan beantwoorden en bijna van je stokje gaan. Dat is de tour. Vorig jaar overkwam me dat ook bijna toen Tom de eerste won. Vandaag was het bijna weer raak. Terwijl mijn antwoorden op de vragen van een journalist begonnen te haperen, kon ik even maar een ding denken. ‘Overeind blijven Bram.’ Normaal word je aan de finish niet door journalisten bestormd en kun je rustig even uitpeddelen naar de bus en een koel drankje nemen. Hier kom je over de finish en stop je en dan sta je daar in de hitte. Het lichaam is al bijna oververhit door de inspanning en op het moment dat je in een keer stil staat heb je geen afkoeling meer en raak je oververhit en daardoor duizelig. Met daarbij de vermoeidheid van die 230km zijn dat niet de lekkerste momenten van je leven. Ach, dat is de tour.

In het begin van andere wedstrijden nog gaat het wel eens rustig, maar in de tour gebeurt dat nooit. Iedereen wil graag in beeld fietsen. Vandaag gebeurde echter iets totaal overwachts. In het begin demarreren 2 renners en niemand die reageert. Ik vroeg me werkelijk af of ik wel in de tour zat. Vannacht droomde ik nog dat ik in de ronde van Zwitserland zat en omdat we de eerste etappe niet gewonnen hadden, kregen we vrij en mochten we naar huis. Daarop werd ik wakker en even vroeg ik me af waar ik was. Maar na enkele inlichtingen werd me verzekerd dat ik in de tour was. Mijn reactie op deze situatie? Dat is de tour niet!

Even later wist ik het weer. Twee mannen die hun blote kont aan ons toonden. Dat is de tour. Ik vraag me altijd af waarom mensen van het mannelijk geslacht graag hun blote billen aan ons willen tonen. Misschien is de algehele opvatting van mensen dat wij allemaal homo’s zijn en graag hele dagen naar de billen van een andere vent kijken. Op zich geen gekke gedachte, want we kijken toch de hele dag naar de kont van degene voor ons. Dat betekent niet dat ik een voorkeur heb voor mannenbillen. Nee, geef mij maar vrouwenbillen. Dus als we vandaag in Valkenburg komen, vrouwen laat uw billen zien. Dan kunnen wij vanavond weer zeggen. DAT IS DE TOUR!

Bram