Afgelopen week was de eerste bijeenkomst van de ploeg voor volgend jaar. Met de nieuwe renners die volgend jaar aan onze ploeg worden toegevoegd. Het was niet bepaald een trainingskamp, maar eerder een kennismakingskamp met wat activiteiten om de boel op te leuken. Overlevingsdag in de jungle van de Eifel, langlaufen zonder loipes en mountainbiken was nog het sterkst leek op een overlevingskamp. Ik heb me dan ook uitermate goed vermaakt, behalve twee kreupele dagen, omdat ik het slachtoffer was geworden van de mountainbike tocht. Mijn aanval daarin heb ik met een gekneusde spier moeten bekopen.
De eerste avond van ons samenzijn werd ingeleid door Harold en hij bracht het nieuwe motto van onze ploeg naar voren. Aanvallen! Afgelopen jaar is er nog al wat kritiek gekomen op de gematigde manier van rijden van onze ploeg. We zijn dan ook een ploeg uit het hoogst kritische Nederland en dan kun je nogal wat kritiek verwachten. Op de Cauberg clinic sprak ik uitgebreid met Harold en dat ging vooral over aanvalslust oftewel het gebrek daaraan.
Dat moet dus gaan veranderen en ik zou er bijna voor op de banken gaan staan om te applaudisseren, aangezien aanvallen in mijn hart ligt. Het vergt echter een omslag in het denken over de koers. Vooral bij de renners. Aanvallen is iets wat vaak eindigt in een achteraf zinloze onderneming, en dat is iets wat veel renners afschrikt. Je laten meevoeren in een peloton en over de streep laten bollen is echter nog veel zinlozer, maar dat wordt niet altijd beseft.
Een bank runnen is topsport, daar twijfel ik niet aan en daarom zet ik een kleine kanttekening bij deze omslag. Is het niet juist de defensieve manier van Rabobank die er nu voor zorgt dat deze bank van de grote kredietcrisis bespaard is gebleven en nu als grote winnaar uit de bus komt. Zijn het niet de concurrenten die nu met de ‘gare rapen’ zitten omdat ze zo nodig moesten aanvallen en daarmee zichzelf ‘de das’ omdeden en nu op ‘hete kolen’ zitten. En juist op dit moment maken wij in de ploeg de omslag. Als dit maar niet bedoeld is als proefballonnetje van hogere hand om te kijken of het werkt. Want in dat geval heb ik nog een wijselijk advies mijnerzijds. De gevolgen in sport zijn een stuk kleiner, hooguit wat persoonlijk fysiek leed na het einde van een mislukte aanval. Het plezier blijft en het geeft een positieve werksfeer. Ik vrees dat, dat bij die aanvallende banken momenteel wel anders is. Echter veranderen de tijden snel en daarmee realiseer ik me dat je moet inspringen op de actualiteit. Misschien is het juist wel tijd voor aanvallen en wordt er juist daarom van de ploeg verwacht dat we gaan aanvallen. Om later een parallel te kunnen trekken.
In dat geval is er nog een andere gedachtegang in het wielrennen. Dat klinkt als het bordje van de tegenstander eerst leeg eten en dan aan je eigen bordje beginnen. Nu de bordjes van de concurrenten leeg zijn hebben ze bij de Rabobank nog een vol bord, en kunnen zij eraan beginnen. Dus misschien is de omslag bij de ploeg wel juist een voorbode van wat er komend jaar staat te gebeuren binnen de bank. Maar dat laten we over aan het bestuur en ondertussen gaan wij alvast kijken in de ploeg wat het oplevert. Dat zal wellicht een hoop plezier voor iedereen opleveren.
Groetjes Bram
