09 Mei 2010 maar ze hebben als grote ronde geen primeur. De Tour is al eens in Nederland gestart en vorig jaar viel de eer aan de ronde van Spanje om in Drenthe te starten. Dit was een fantastische happening en als sporter een van de mooiste dingen om mee te maken. Vandaag reed ik om kwart voor 8 vanochtend door Amsterdam en zag ik de roze pijlen hangen van de organisatie van de ronde van Italie die ook het parcours van de Tirreno en Milaan San Remo, sieren. Een vreemd gezicht maar mooi, en daarmee begon het toch wel wat te kriebelen. Waarom start ik morgen eigenlijk niet. Deze winter heb ik vastbesloten om dit jaar weer voor een tourplek te gaan en dan moet je na een zwaar voorjaar even rusten en je weer op te laden richting de Tour. Toch heb ik het mezelf wel moeilijk gemaakt. De Tour plekken zijn zwaar bevochten en weliswaar heb ik een goed voorjaar gereden, toch ben ik niet zeker van een plek. En tegen die tijd is Vera hoogzwanger. Ze is namelijk vlak na de Tour uitgeteld. Dit jaar start echter ook de Tour in Nederland en dit is toch net weer van een iets ander kaliber als een Vuelta of Giro start in Nederland zonder afbreuk te doen aan deze twee. Mijn binding met de Giro start in Nederland is dus beperkt gebleven tot vanochtend. Het openen van de aandelen beurs in Amsterdam mede met een aantal belangrijke Rabobank mensen en missen van de Giro. Om de Giro alvast in te luiden. Voor mij als belegger is dat natuurlijk een fantastische eer, dus trots sta ik daar in het financiele hart van Nederland met een Raboshirtje aan. Dit is binnen de financiele wereld nogal een eer om dit te mogen doen. De ceremonie is natuurlijk redelijk beperkt, met enkele interviews en wat handjes schudden, maar het gevoel om dat te hebben gedaan is een toch leuk. Dit komt mede door mijn vader. Toen hij nog leefde vertelde hij me toen ik begon met fietsen. 'Jongen, dat fietsen doe je leuk, maar je moet maar eerst net als je vader sportman van Haaksbergen worden.' Verschrikkelijk trots dat hij was toen ik dat werd. De Tour was volgens hem de ultieme ervaring als sporter, en wat zou hij trots zijn geweest. Mijn vader was evenals ik, dat beleggen is een erfenis, een actieve belegger. Dus op weg naar huis zat ik tevreden in mijn auto. Ik weet zeker dat hij weer trots zou zijn. En daarmee is mijn Giro al geslaagd.