05 Juli 2010 We zijn al sinds woensdag onderweg, en nu had ik eigenlijk lekkere rust verwacht, maar daar is weinig van gekomen. Gelukkig had de ploeg vanmiddag vrij gepland vanwege het voetbal en dus konden we eindelijk eens op bed liggen, en ben ik daarmee een van de weinige Nederlanders vandaag. Ik kom er alleen nog uit voor het eten vanavond. Heerlijk, maar van echte rust is ook geen sprake als Nederland moet voetballen. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat het na vandaag wel afgelopen zou zijn met voetbal betreffende Nederland en na de eerste helft richt ik me even op andere dingen zoals mijn toekomst als wielrenner. Er worden handen geschud (details volgen morgen) en ik ga opgetogen terug richting mijn kamer. Een verliezend Nederland neem ik nu voor lief. Mijn kamergenoot Lars is de enige die mij gezelschap houdt tijdens het voetbal. En zoals ik me voel zo speelt Nederland in de tweede helft. Fantastisch! En daarmee stijgt de oranjekoorts tot ongekende hoogte. Iemand, die waarschijnlijk niet zo van voetbal houdt, melde me dat het slecht is voor de Tourstart, nu Nederland verder is. Ik kan zijn mening niet delen. Iedereen in Nederland is nu blij en morgen staan er allemaal blije mensen aan de kant. Die zullen door de oranjekoorts nog meer reageren op alles wat oranje is en voorbij komt. Dat gaat uiteraard een extra boost geven. Waarschijnlijk gaan zelfs de Basken in hun oranje pakjes daar morgen van profiteren. En de mensen gaan nu in een keer niet in hun huis zitten om zich volledig te richten op de volgende wedstrijd. Nee, ze willen het vieren met de rest. Vandaag en gisteren bij de ploegen presentatie kregen we een klein voorproefje. Er stonden al heel veel mensen langs het parcours. Zelfs vandaag bij de verkenning. Morgen gaat het ongetwijfeld gekkenhuis worden en wie weet zijn de Nederlanders weer in staat om iets te doen waar we vooraf niet op gerekend hadden. Stel u voor. Tankink in geel.