12 Juli 2010 Na de etappe met de kasseien viel in de krant te lezen dat Lars Boom het niet erg vond dat Frank Schleck uit de Tour verdwenen was. Dit kwam nogal raar over en nadat Andy Schleck er ook lucht van had gekregen ging hij gisteren verhaal halen bij Lars, die zelfs bezoek kreeg van Lance. Het was ook niet echt handig van Lars om zoiets op te laten tekenen in de krant, maar hij bedoelde uiteraard niet dat hij blij was dat Frank iets gebroken had. Dat gun je niemand. Wat Lars eerder wilde aangeven is dat er bepaalde renners in het peloton zijn die anderen in gevaar brengen door hun eigen manier van rijden. Het is een van de veel voorkomende items 's avonds aan tafel. We hebben er zelfs lijstjes voor. Garate kwam eergisteren vragen wat het engelse woord is voor iemand die met z'n handgrepen in de billen van een ander drukt, of zo vlak langs je komt dat je zelf in moeilijkheden komt of moet remmen om een valpartij te voorkomen. In Nederlands noemen we die 'wringers'. Elke profwielrenner moet kunnen wringen, want doe je dat niet dan ben je gedoemd om de hele dag achteraan te fietsen, respectievelijk Menchov en Moncoutie. Bovenaan dat lijstje staan echter onder andere Frank en Andy Schleck. Dikwijls staan daar mannen die zelf vaak vallen. Sprinters staan er ook altijd tussen, maar die zijn vaak weer zo behendig met de fiets dat ze het vallen tot aan de sprint kunnen beperken. Opvallend is dat kleine renners ook vaak boven aan die lijstjes van staan. Nu heb ik daar eens over nagedacht en heb gevonden waarom. In de etappe naar Spa was er de veelbesproken massale valpartij in een afdaling. Ik zat voorin en zag iedereen onderuit gaan. Dan is het zo geleidelijk mogelijk remmen, niet paniekeren en niet abrupt sturen. Op deze manier stuurde ik dus door de valpartij totdat er een renner met 80 per uur in mijn kont knalde. Braaamm, daar lag ik. Vloekend zag ik dat het Leipheimer was die mij onderuit had gereden. Hij kwam zich in de koers wel 3 keer verontschuldigen en de volgende dag nog eens, met de uitleg. 'Ik snap niet hoe jij zo snel vaart kon minderen en overeind kon blijven, ik kon niet remmen, het was te laat. Hij zat natuurlijk weer eens onder maaiveld en kon niet zien wat er vooraan gebeurde. Tja en dan rem je altijd te laat als je niet verder kunt kijken dan je eerste voorganger. Dus wil ik kleine renners van deze lijstjes dispenseren. Ach, en ikzelf. Ik val ook wel eens door mijn eigen schuld, maar vaker bezeer ik me buiten de koers. Zo mis ik momenteel 1 nagel door een vallende deur en heb ik een snee in mijn pink van top tot kootje omdat ik eergisteren zo slim was een mug van een fotolijstje te slaan. Het fotolijstje aan de muur is nu dus vervangen voor een dode mug. Maar het gezoem was wel in geruild voor een kloppende vinger. Ik sta daarmee in de ploeg ook boven aan een lijstje.