16 Juli 2010 De 3e man. Vandaag hebben we 1 van de zwaarste ritten gehad. Het was tevens de laatste echte alpenetappe. Een dag na de rustdag is het altijd even afwachten hoe je benen aanvoelen. De ene verteerd zo'n rustdag fantastisch de ander juist heel slecht. Op de eerste rustdag konden we de balans eens opmaken binnen onze ploeg en hoewel er nog niks gewonnen is was de algemene opvatting dat het tot nu toe erg goed ging met de ploeg. De twee kopmannen staan goed in het klassement dus er was nog niks verloren. Het goed draaien van de ploeg was vooral terug te vinden in het ploegenklassement. Daarin stonden we aan de leiding. Het is dan wel niet het belangrijkste in de Tour, maar het is toch klassement dat telt aan het einde. Dus besloten we als renners hier ons best voor te doen. De twee kopmannen eindigen in de bergetappes automatisch voorin, dus dan gaat het vooral om de 3e man, want die telt. Nadat we 3 cols hadden gehad zijn we bij elkaar eens gaan informeren hoe het met iedereen was. Al snel bleek dat niemand zich echt super voelde, wat op zich ook niet zo raar is na 3 cols. Bij het opdraaien van de laatste lange col zaten we allemaal van voren, maar al na 2km bleek dat ik de 3e man zou gaan zijn. Dat werd dus 25km zo hard mogelijk omhoog harken. En aangezien ik al redelijk snel de groep der favorieten moest laten gaan was dat geen eenvoudige opgave. Vaak kun je dan nog wel gebruik maken van het zog van de volgauto's, maar de jury was zo vriendelijk om die auto's achter mij te houden. Een momentje ging ik bijna weer aansluiten, maar met een paar bidonnen in mijn nek ging dat ook weer niet door. Normaal is 15km bergop voor mij al te lang, laat staan 25. Dat is voor echte klimmers die zich lang kunnen concentreren. Als ik dan ergens in mijn eentje lig te geven ben ik die concentratie al snel kwijt. Vandaag heb ik de 'ik fiets fo-cus' strategie eens van stal gehaald. En warempel, zie ik daar 4 km onder de top de gele trui rijden. 'Joooehooeee', ik ben echt goed bezig. Precies op de top kwam ik erbij. Blijkt achteraf dat Evans een gescheurde elleboog heeft en niet aan zijn stuur kan trekken. Heb ik weer. Denk ik dat ik goed bergop rijd, blijkt die jongen gewoon zwaar gehavend en niet vooruit te komen. Maar het ploegenklassement is dan weer dankzij hem niet verloren, want hij reed nog als een speer naar de finish. We staan nu slecht op grote minuut achterstand. Dus het afzien in de achterhoede is niet voor niks geweest. Maar de volgende etappe mag iemand anders de 3e man zijn. Alhoewel, eergisteren kwam ik bergop Armstrong tegen, vandaag Evans, wie weet kom ik Contador ook nog eens tegen.