vandaag was het vanuit het vertrek dus volle bak op de kant. Met gevaar voor eigen leven belandde ik in de 2e waaier. We kwamen nog 1 keer terug, maar bij het samenlopen brak het direct weer en vond ik mezelf opnieuw in de 2e waaier terug. Deze groep was nog steeds te groot en na een aantal straatgevechten bevond de waaier zich in die grote dat iedereen erin paste. Helaas was ik niet de enige van onze ploeg, in zoverre helaas omdat er nog 3 van ons uit de eerste waaier waren terug gewaaid. Op dat moment bevonden alleen Boom en Brown zich in de eerste waaier. Dus alles prima. Totdat we na de bevoorrading Boom helemaal in z'n eentje voor ons zagen fietsen. Een verschrikkelijk nodige sanitaire stop door hevige buikkrampen had hem doen plaats nemen achter een auto in de bevoorrading waardoor hij meteen zijn eindzege door de wc gespoeld zag. Erg jammer, want hij steekt in een wel erg goede vorm. Zelf maakte ik tijdens het afzien op een van de laatste stukken een domme fout mede door vermoeidheid waardoor ik ook de tweede waaier moest laten gaan. In de derde waaier kon ik uiteindelijk een beetje uitpuffen. Waarom moet de eerste koers van het jaar ook meteen de zwaarste zijn. De afgelopen weken heb ik met nogal wat rugklachten gelopen. Door het verstappen bij een kracht oefening. Het is vooral een spierkwestie. Dit leek ondertussen redelijk opgelost, maar blijkbaar heb ik iets getriggerd. Tijdens de rit voelde ik een steek in mijn spier aan de binnenkant boven mijn knieschijf. Quadriceps. En dit heeft zich vertaald in een zeurende pijn momenteel. Ik durf niet te voorspellen wat dit gaat doen en wil er vooral niet aan denken. De voorbereiding hier in Qatar en Oman zijn super en het zou een verschrikkelijk domper zijn mocht dit in het water vallen. Maar goed, zover is het nog niet. Morgen maar eens kijken hoe het verloop is. groetjes Bram