Het is raar om hier over Wouter te schrijven. Hoe vertaal je nu emoties naar woorden die iets kunnen bijdragen. Dat gaat niet. Als ik me bedenk dat hij vader zou worden in september, dan schieten de tranen me in de ogen. Hij mag het niet meemaken. Ik kende Wouter erg goed van Quick Step en we hebben meer dan eens bij elkaar op de kamer gelegen in koersen. 30 min voor zijn val spraken we nog met elkaar. Pas na de finish hoorde ik van zijn val. Het is verwarrend en raar. Het verdriet gaat vooral uit naar zijn familie en vrienden die dit vandaag hebben moeten ondergaan. Ik wens ze heel veel sterkte.

Bram