De consequenties die de UCI ons wil opleggen nemen we dan maar op ons, dus ik heb vanavond al gebeld om alvast een vakantie te gaan boeken voor de komende maand. Een doorbetaalde lange vakantie, hmmm, wie droomt daar niet van. Misschien wel mede mogelijk gemaakt door de UCI.

Zonder gekheid, het blijft natuurlijk een serieuze zaak en hoewel ik me op de vlakte moet houden, wil ik alleen maar kwijt dat ik denk dat het, het beste is voor het wielrennen dat we gewoon gestart zijn. En daarmee trek ik geen partij voor de ASO, maar gewoon voor het wielrennen, want als we hier niet gestart waren zou de negatieve spiraal zich alleen maar voortzetten. En nu we in het dal zitten met de wielrennerij moeten wij als wielrenners dat niet gaan versterken. Laten ze het daar boven maar uitvechten en dan komen ze er uiteindelijk vast wel uit.

Goed, vandaag dus de proloog, en dat is altijd lastig. Wat kun je nu van 4,7 km fietsen zeggen. Dat het lastig is? 4,7 km? Nee toch. Maar dat is het uiteindelijk op korte termijn wel. Gelukkig dat het regende, want dan word je strot niet zo droog en doet je keel niet zo zeer. Of is dat wel gelukkig? Nee, ook dat weer niet, want dan kun je niet op volle snelheid door de bochten en dat kost je veel tijd. Als iedereen dezelfde omstandigheden heeft is dat niet zo erg, maar dat was dus weer eens niet het geval. Ach, een proloog winnen heb ik nog nooit gedaan en de illusie dat ik dat ooit zou doen ook niet, dus ik vond die regen niet zo erg. En die 10 sec extra, die gaan in deze ronde het verschil op het einde niet maken. Het parcours is toch wel heel erg lastig en ik denk dat we hier maar 1 massasprint gaan krijgen als we morgen niet van de weg waaien. Ze voorspellen namelijk erg slecht weer. Dus misschien wel een mooi dagje voor waaiers. Hoort er bij in Parijs Nice.

Nog een opvallend ding. Gisteren zaten we in de bus op weg naar het hotel vanuit België. Met een lunchpakketje. Dus ik broodjes mee, bakje boter, plakjes kaas, hagelslag. En toen we een half uurtje pauze hadden ben ik buiten met Laurens broodjes gaan smeren. Het leek wel of we op vakantie gingen. Maar wat nu zo opvallend was. Op gegeven moment rijden we in Parijs, op de periferique en ik dus rechtop om mijn schoenen aan te trekken en me klaar te maken. Parijs-Nice, nietwaar. Blijkt het nog een uur rijden te zijn.

Vandaag reden we dan ook door de velden met een grote watertoren langs de kant als metafoor voor de Eifeltoren. Ik had me Parijs toch heel anders voorgesteld. Misschien hebben ze bewust hier de start gelegd, zodat ze later kunnen zeggen. 'Maar het was helemaal geen Parijs Nice waar ze gereden hebben.' Mocht het alsnog weer escaleren in wielerland.

Groetjes Bram