voel ik me niet helemaal top fit. Ik heb de afgelopen weken erg veel getraind en daardoor voel ik dat de basis bijzonder goed is en ook de conditie gegroeid is. Echter heb ik op een of andere manier last van vage spierpijn. De eerste dag was ik even bang dat ik griep kreeg of zwaar verkouden zou worden, maar dat is het gelukkig niet geworden. Gisteren wilde ik me op de slotklim eigenlijk in de bus zetten omdat ik weer spierpijn kreeg tijdens de koers, maar toen we de slotklim opreden bleek ik ineens toch over goede benen te beschikken en lang mee te kunnen. Met in het achterhoofd dat ik nog kan verbeteren deze week ben ik er toch maar voor gegaan. Vanochtend voelde ik mij prima en de spierpijn was verdwenen. In het begin van de etappe voelde ik me echt heel goed, maar gedurende de etappe kwam de spierpijn terug.
Ik probeer overal oorzaken te zoeken, maar voorlopig heb ik nog niks gevonden. Verder moet ik er ook niet te hard over klagen, want verder gaat het prima. Misschien zijn mijn spieren een beetje van slag van mijn verharde en veranderde trainingsmethodiek en pesten ze me nu terug. Wie weet. Morgen is er gelukkig nog een vlakke etappe, dus kan ik het nog relatief rustig ondergaan.
De eerste dag was in ieder geval wel een geweldig overwinning van Oscar en de ploeg. Die hebben we al op zak. Het was er eentje uit het boekje. Een erg lastige etappe waar op de laatste klim 50 renners overbleven met 4 van ons. Na de afdaling hadden de drie koplopers nog 1 min voorsprong met 9 km te gaan. Laurens, Dimitry en ik zijn meteen als een gek op kop gaan hengsten en konden er elke km 5 sec affrutselen. Dat is iets wat ik eigenlijk heerlijk vind om te doen. Lekker op kop rammen met lichte stress omdat je niet zeker bent of je de koplopers terug krijgt. Als het dan lekker gaat en je weet dat het gaat lukken geeft je dat een heerlijk gevoel. En met een man als Oscar in je ploeg weet je dat de kans groot is dat het in zo'n geval ook nog loont.
Over de finish was iedereen echt heel blij, uitgelaten zelfs, alsof we iets werelds hadden verricht. Dat is toch prachtig? Een baas die helemaal lyrisch was een ploegleider die op de deur van zijn auto liep te bonken. Er zal wel wat vreugde zijn blijven hangen van de avond ervoor toen Nederland Frankrijk van het veld had geveegd. In ieder geval zit de sfeer er goed in. Ondanks allerlei kleine klachten links en rechts. Laurens die wat verkouden is. Sebastiaan die wat ziek is geweest voor Zwitserland, Thomas die in een kleine vormcrisis verkeerd, Marc die nog aan het terugkomen is wat met ups en downs gaat, Theo bij wie het tot nu toe niet zo lekker draait, en ik zelf die niet precies snapt wat er in me afspeelt, maar daar schijn ik vaker last van te hebben. De twee die niet klagen zijn de eeuwige grote vriendelijke Rus Dimitry, die in een keer laat zien over heel veel kwaliteiten te beschikken en natuurlijke Oscar, die zegt dat hij goed is, en als hij dat zegt dat is hij het ook echt. Met de eerste etappe als bewijs.
Groetjes Bram
