en ik moet toegeven dat het toch wederom een behoorlijke indruk op mij maakt. Ik had er niet heel veel zin in om een beetje door de woestijn te harken, ook al is het redelijk mijn terrein. Maar om na 5 jaar weer eens terug te zijn is toch wel boeiend. Het tempo waarin hier alles verandert vind je op heel weinig plaatsen op de wereld. Zo keek ik 5 jaar geleden nog uit vanuit mijn hotel kamer over zee, nu ligt er gewoon een eiland voor het hotel met een aardige stad erop. Weliswaar nog volop in ontwikkeling maar in het tempo dat hier gebouwd wordt gaat het niet lang duren voor het af is. Tussen het hotel en het eiland ligt dan weer een klein eiland waar ze cement en andere grondstoffen voor de bouw maken en dat is een constante monotoom gebrom wat daaruit opstijgt. 24 uur per dag. Met de zand en cementwagens die af en aan rijden. Op een groot terrein aan het vaste land staan tientallen bussen die de bouwvakkers vervoeren. Kreditcrisis of niet, hier vallen ze in ieder geval vooralsnog niet stil. De omvang van Doha, oftewel het zakencentrum ervan is in die 5 jaar minimaal verdubbeld. Volgens mij is hier het enige probleem om genoeg mensen te vinden die er willen wonen en werken.

Maar terug naar het fietsen. Vandaag is het vrijdag en dat betekent hier zondag, dus is het iets rustiger op de weg. Althans dat was 5 jaar geleden. Maar toch van de relatieve rust gebruik makend zijn we door Doha gefietst om de woestijnwegen een beetje te breken. Anders wordt 3 uur fietsen wel heel erg saai. Tijdens de training van vandaag hebben we onszelf alvast een voorproefje gegeven van wat ons te wachten staat. 2 keer 10 min waaier rijden waarbij de laatste op het laatst maximaal ging. De benen op scherp zetten heet dat. Het lijkt erop dat de hele ploeg over een goede conditie beschikt. Maar dat kunnen we in de koers uiteraard pas echt beoordelen.

Groetjes Bram