Het waait als een gek hier momenteel en dat zorgt voor een spectaculaire waaier koers. Ieder klein foutje wordt direct afgestraft, omdat je nog geen 10 meter op de kant kunt rijden. Het is dan ook niet zo zeer een afval koers, maar meer bepaalde punten waarop er oorlog gevoerd wordt en als de stofwolken zijn opgetrokken zitten er 25 renners of minder in de eerste groep.
Twee dagen achtereen vind ik mezelf al in de tweede groep. De eerste dag had ik me behoorlijk laten verrassen. Meestal komt de tweede waaier nog wel een keer terug om dan later alsnog een schifting te brengen. Nu was het helaas anders. Gisteren wilde ik me dit niet weer laten gebeuren en aangezien bij de start het al direct op de kant zou gaan was het zaak vooraan te starten. De renners die vroeg op de startlijn waren gaan staan stonden uiteindelijk helemaal achteraan omdat iedereen dacht zoals ik. Tot groot protest natuurlijk van zij die op de startlijn stonden. Daardoor wou de organisatie weer niet vertrekken en een chaotisch tafereel was het gevolg. Er kon nog wel smakelijk om gelachen worden, maar niemand die er ook maar aan dacht om zijn fiets naar achteren te verplaatsen. Uiteindelijk werd er dan toch vertrokken, en ik had me zo opgesteld dat ik direct achter de directie wagen zat. Het is flikken of geflikt worden.
En zo kwam ik dan wel in de eerste waaier terecht. Echter kregen we de wind vol in de rug na 25km en dit was het sein om gas terug te nemen waardoor alles weer samen liep. Het was dus wachten op het volgende keerpunt in de koers. Toen deze eraan kwam liep de snelheid op tot rond de 75km/uur en dat was niet bepaald relaxed meer. Een slippartij deed mij vlak voor het keerpunt achterin het peloton belandden. Ik kon nog terug opschuiven en geraakte halverwege in het wiel van Langeveld. Op het moment dat we in de ‘loopgraven’ kwamen kwam er precies voor ons een renner in een hoop zand terecht en kwam er nog een hele hoop renners langs zij. Bassie en ik deden nog een verwoedde poging, maar wisten natuurlijk ook dat 10 meter teveel was. Dus was het wachten op de tweede waaier. En hopen dat je door een foutje daar niet uitgereden werd. Flecha was de enige die de eerste waaier had kunnen halen, maar ook hij kwam later terug gewapperd door een foutje.
Dit is dan ook een klein puntje van kritiek. Iedereen is goed maar niemand in de eerste waaier. Niet dat de renners zich er druk om maken, ik evenmin, maar het is toch lekkerder als je in de eerste waaier zit. Ook al is het qua intensiteit hetzelfde. Echter zijn de meesten nu niet bereid alle risico’s te nemen inclusief mijzelf en dan beland je al snel in de tweede groep als de conditie wel goed is. Toch zullen we vandaag proberen om wel met z’n allen in die eerste waaier te komen. Gewoon voor het gevoel.
Groetjes Bram
