Met in de finale hetzelfde stuk als gisteren het begin dus dat zou gegarandeerd voor vuurwerk gaan zorgen. Voor het eerst deze ronde ontstond er in het begin een kopgroep. Eerst een groep met Joost, want die wilde, zo vertelde hij zelf, wel eens in de eerste groep aan het stuk bij Al Wakra beginnen waar we al 2 dagen zo'n beetje de weg zijn afgewaaid. Helaas voor Joost was die droom na een paar km ten einde door Quick Step die heel goed het gevaar zagen wat er in Joost schuilde. Vervolgens ontsond er een groep met Maarten en die hadden wel succes.

Daarachter werd gecontroleerd gekoerst, maar toch werd iedereen steeds nerveuzer naarmate we dichter bij het startpunt van gisteren kwamen. Zelf hebben we ons niet teveel laten opnaaien en geprobeerd zo lang mogelijk rustig te houden en elkaar te helpen zodra het kon. Wat overigens prima ging. Op het moment dat we de bocht omvlogen zat ik in een prima stelling samen met Flecha. Iets verderop toen ik me probeerde in de waaier te wurmen lukte dat niet, ook een tweede poging strandde. Bij de derde poging beland ik in de berm en knalt mijn band. Dus hobbelend over de stenen kon ik wachten tot alle waaiers gepasseerd waren alvorens ik een nieuw wiel kon steken. Tja, jammer, maar de intensie was er.

Als ploeg rijden we goed, maar we kunnen nog niet echt een blok vormen. Ik denk ook niet dat je dat moet willen hier. De prioriteiten liggen hier simpelweg niet. Over 2 maanden spreekt niemand nog over Qatar. Weg gereden worden we hier zeker niet, we doen toch leuk mee. Zie Flecha en Maarten vandaag. De rest er vlak achter. Belangrijker is dat de sfeer goed is. En als ploeg zijn we voor mijn gevoel een stuk verder met de vorm dan vorig jaar. Dan hoop ik dat de rest op dit niveau blijft steken. Want iedereen die hier is spreekt van de hardhijd van de wedstrijd. Misschien moeten ze maar weer nieuwe voorbereidingskoersen gaan organiseren. Begin januari ofzo.

Groetjes Bram