Gisterenochtend bij het opstaan was ik niet bepaald fit. Het hoesten was er niet bepaald minder op geworden. Een keer was ik 's nachts wakker geworden in een verschrikkelijke hoestbui. 's Ochtends bij het opstaan voelde ik in mijn hele bovenlichaam spierpijn van het hoesten. Waarschijnlijk had ik tijdens de slaap veel gehoest. 's Ochtends verklaarde Nick niet fit te zijn en voor de start besloot hij om niet te starten. Maarten voelde zich evenmin fit maar hij ging wel van start. 

Vanuit de start ging het bergop en voor mij was het volgen geen probleem. Bovenop echter stonden mijn luchtpijp en longen in brand. Dit was de twee voorgaande dagen ook al het geval in het eerste half uur. Nu was het er zeker niet beter op. Maarten had meer problemen om te volgen en in de afdaling besloot hij op te geven. Ik wilde graag finishen om misschien de volgende wel weer fris aan de start te kunnen verschijnen. In principe voelde ik me nog niet zo slecht en het hoesten viel mee. Er was een kopgroep van 4 ontstaan dus dat zorgde ervoor dat de achtervolging niet verschrikkelijk hard moest gaan. De hele dag kan ik me verstoppen en met asperine lukte het prima. Echter kreeg ik gedurende de rit steeds meer spierpijn en in de laatste 20km voelde ik me verschrikkelijk slecht. De benen draaiden wel prima, maar de rest werkte niet bepaald mee.

Eenmaal over de finish was ik volledig gebroken. Keel dik, duizelig, slap, hoesten en koortsachtig. In de bus kwamen we een zieke Nick en Maarten tegen. In het hotel ben ik op bed gaan liggen en toevallig dat ik wakker werd gebeld door Vera anders had ik het avond eten niet eens gezien. Ik kon me dus voegen bij de andere twee zieken en dat betekent dat de Ruta die zo goed begon nu ten einde is.

Met nog 4 frisse mannen moeten ze vandaag gaan proberen de trui van Joost te redden. Ik hoop dat t ze lukt. Bij mij is de koorts weg, maar ik ben nog zo duf als een konijn. Ik hoop dat ik met twee dagen weer terug de fiets op kan, want 'Omloop het Volk' (nieuwsblad) nadert.

Groetjes Bram