aangezien iedereen een goed niveau had en er geen zwakke schakels tussen zaten. Iets wat heel belangrijk is in zo’n klassieker. Meer als in andere koersen ben je in de Vlaamse klassiekers afhankelijk van je ploeg. Echter waren een paar kleine vraagtekens, ten aanzien van Nick, Maarten en mezelf omdat we allemaal ziek geweest waren. Zelf was ik tot twee dagen daarvoor nog met allerlei pastilles en hoestdrankjes in de aanval geweest op mijn hoest. De ochtend voor omloop het Volk voelde ik me voor het eerst echt opgeklaard en kreeg ik een beetje meer vertrouwen in een goede afloop. Tot daarvoor maakte ik me mezelf vooral druk om mijn gezondheid en of ik wel op tijd in orde zou zijn voor zaterdag.

De avond voor de koers hebben we een lange bespreking gehad. We hebben veel gepraat met de ploeg de afgelopen tijd en dat was ook mogelijk omdat we met de kern al veel samen gekoerst hebben (Qatar, Ruta). Volgens onszelf waren we inmiddels een vrij hechte ploeg geworden. En het was de bedoeling om dat de volgende dag te tonen. Waarom zouden wij niet eens het heft in handen nemen, we hadden de kwaliteit ervoor. Iedereen weet dat de Taaienberg het breekpunt van de koers is en we moesten zorgen dat we ons daar niet lieten verrassen. En dan is de beste remedie om de koers zelf te controleren. Als je met een gehele ploeg op kop rijdt zal de rest van het peloton in je wiel blijven. Vooral omdat het in zo’n koers het moeilijk is om achter een op kop rijdende ploeg te formeren vanwege de chaos. Dus snel zal een andere ploeg het ook niet overnemen.

En zo reden we op kop naar de Taaienberg. Vooral Matthey, Marc en ik maakten tempo met de rest in het wiel. Op de Taaienberg nam de rest het over en tussen de vier en mij kon Wouter Weylandt zich nog wringen. Hij kon echter het tempo niet aan waardoor de vier op kop kwamen te zitten. Dit was zo’n vreemde situatie dat er even twijfel bestond over wat te doen.

Het vervolg liep perfect. In de achtervolgende groep waar ik mij bevond zaten haast alleen kopmannen en het was vooral Boonen die het werk deed. Iedereen reed op het tandvlees om terug te komen bij de 4 Rabo’s. Dat dat uiteindelijk lukte was natuurlijk jammer, maar niet heel vreemd met zoveel kwaliteit daarachter. Vervolgens ontstond een situatie met Langeveld voorin en hij had niet direct de juiste man mee, Haussler was op papier de sterkere sprinter, maar na zo’n koers zegt dat niet altijd wat. Het idee was op 30 km voor de meet om Nuyens of Flecha voorin te krijgen om Langeveld te helpen en beiden probeerden de kloof te dichten maar dat lukte niet. Op 10km van de meet leken ze het niet te redden, maar op 5 km van de meet waren de twee toch weer uitgelopen en konden ze het wel redden. Echter was Dekker niet zeker genoeg van Langeveld en wilde hij toch graag nog een poging van Flecha zien. Dit mislukte, maar de groep werd daardoor wel weer zo in gang getrokken dat we te dichtbij kwamen.

De sterkste ploeg, maar niet gewonnen. We hebben er na de tijd lang over gepraat en alles is nog eens goed doorgenomen waarin de renners als een blok achter elkaar stonden. Sebastiaan was natuurlijk verschrikkelijk teleurgesteld. Begrijpelijk, echter kon iedereen elkaar na de tijd de hand schudden en dat is het belangrijkste. Er is een fout gemaakt, ‘Bassie’ had zijn kans moeten mogen gaan en eventueel tweede mogen worden volgens ons als renners. Erik wilde graag een extra pion voorin om Bastiaan te ontlasten. Iedereen had de goede bedoelingen, maar de uitwerking liep niet zoals gepland en dat gebeurt zo verschrikkelijk vaak in de topsport. Na de bespreking liep niemand met een boos gezicht naar buiten. Iedereen vertrok met dezelfde mening. De ploeg had fantastisch gereden, maar Sebastiaan had zijn kan moeten kunnen gaan. Met zo’n ploeg gaan we nog wel een klassieker naar ons toe trekken. Ook al hebben we geen Boonen of Hushovd.

Kuurne Brussel Kuurne heb ik niet gereden. Omdat Maarten uit koers werd gehaald vanwege het oversteken van een spoorweg terwijl de rode lichten aangingen en daardoor maar een halve koers reed. Kreeg hij vandaag alsnog een kans om een hele koers te rijden. Helaas ten koste van mij. Uiteraard vond ik dit jammer, omdat ik na een periode van ziekte en wat minder training wel een extra koers kon gebruiken. Maar ik heb vandaag dan ook niet gebruikt als rustdag en ben gewoon gaan trainen. Zo heb ik alsnog een pittig weekend. Ik was gisteren goed, maar nog niet 100%, dat ik toch mee kon met de besten deed me wel erg goed en geeft me moraal voor de komende wedstrijden. Ik weet zeker dat ik in de komende weken nog kan verbeteren en me nog meer kan tonen dan gisteren. Want hoewel ik in de kopgroep zat was mijn rol beperkt. Ik had niet dat kleine beetje extra. Volgen was even alles wat er in de finale inzat. De komende week worden de pijlen gericht op Parijs Nice. Het volgende doel. Daar starten we weer met dezelfde kern als die van Het Volk.

Groetjes Bram