Dwars door Vlaanderen ging eigenlijk heel goed, en ik voelde dat ik niet aan conditie had ingeboekt ondanks dat ik toch een aantal dagen niet op de fiets had kunnen zitten. Helaas reed ik op een meest slechte moment lek in de koers. Bovenop de Patersberg. Ik moest dus eerst alle groepen voorbij laten gaan voordat ik een wiel had en kwam daardoor in een kansloos laatste groepje.

Maar ik was erg gelukkig met deze serieuze test. Totdat ik gisterochten wakker werd met een pijnlijke buik. Niet veel later kwam de beperkte inhoud naar buiten. Ik dacht nog even dat er iets verkeerd op de maag had gelegen, want verder voelde ik me niet erg ziek. Na een uurtje fietsen besloot ik toch nog even een uur op bed te gaan liggen alvorens ik zou vertrekken naar het hotel voor de E3 prijs. Op het moment dat ik mijn jas aantrok, kwam alles wat ik voorzichtig had proberen te eten die ochtend er weer uit. En daarmee werd het vertrek richting hotel meteen geannuleerd. Voor zulke wedstrijden moet je gewoon 100% fit zijn. Bovendien kwam spierpijn opzetten en voelde ik me verschrikkelijk slap. Ik heb de hele middag uiteindelijk geslapen.

Vanochtend voelt het gelukkig al iets beter, en het eten blijft gewoon binnen, maar ik baal echt verschrikkelijk van deze situatie. Het heeft me tot nu toe nog niet bepaald meegezeten dit voorjaar, ondanks mijn goede vorm. Ik kan me er echter alleen maar bij neerleggen bij de situatie en er aan overgeven. Mocht ik hier in een paar dagen vanaf zijn dan heb ik wel alles gezet en zit m'n hele lichaam vol antistoffen tegen alles. Ondertussen moet ik misschien mijn pijlen maar richten op de Ardennen klassiekers. Alhoewel ik nog steeds hoop om op tijd in conditie te zijn voor Vlaanderen.