Het hele voorjaar was ik op de sukkel door die zitvlak blessure wat uiteindelijk uitmondde in een operatie. Vorig jaar liep door verschillende valpartijen ook al niet echt lekker. En daarom hoop ik nu dat ik mijn portie inmiddels wel gehad heb. De naweeën van de operatie duurden veel langer dan ik had gehoopt en dat zorgde ervoor dat de ronde van België niet gehaald kon worden. Alhoewel ik mezelf uiteindelijk elke dag terug zag in de uitslagen en dat zag er erg goed uit. Koos Moerenhout respectievelijk heeft de honneurs fantastisch voor me waar genomen.
Zelf zat ik dus op hoogtestage in Sierra Nevada en daar was het de eerste week zelfs nog een beetje kwakkelen, maar gedurende de 2 weken werd het wel een stuk beter. De conditie was nog even ver te zoeken. Maar met Pieter Weening die zo’n beetje hetzelfde probleem had heb ik altijd lekker op kunnen fietsen. Het voordeel van de hoogtestage is dat je er toch, met name in het begin, met de rem op moet fietsen. Dat ging prima. Een van de eerste dagen kwam ons zelfs vrolijk een Nederlandse recreant achterop, toen Pieter en ik Sierra Nevada opharkten, die ons vervolgens doodleuk weer achterliet. Pieter probeerde nog de moed erin te houden door te opperen dat hij hoe hoger we kwamen hoe minder hij uitliep.
De dagen daarop ging het rap beter naarmate de aanpassing vorderde. Maar dankzij de hoogte weet je nooit precies hoe goed je bent. Vervolgens kwamen we vorige week vrijdag van de berg af en konden we opnieuw aanpassen. De zondag moesten we een testje doen, van zo’n 6 min om te kijken hoe het lichaam zou reageren en hoe je, je voelde tijdens een maximale inspanning. Dit was een rare gewaarwording, want ondanks dat ik me moe voelde vloog mijn hartslag omhoog naar waarden die ik in training zelden of nooit haal. En mijn benen voelden daarbij prima aan. De rest van de week stond weer voornamelijk in het teken van rusten om fris aan de Dauphine te kunnen beginnen. Vrijdag heb ik op de tijdritfiets nog 2 korten blokjes gedaan en ook nu viel het me weer op hoe makkelijk mijn hartslag omhoog gaat. Dat betekent dat je in ieder geval goed uitgerust bent.
Toch weet ik totaal niet waar ik sta na zo lang uit de running geweest te zijn. Het kan heel goed uitpakken en ik denk dat ik het maximale heb gedaan om zo snel mogelijk weer op niveau te komen. Maar is het genoeg om nog een plaatsje voor de TDF selectie af te dwingen. Dat is mijn grote vraag. Ondertussen begrijp ik dat de plaatsen heel duur worden en ik zal hier toch echt heel goed moeten rijden om daar aanspraak op te kunnen maken.
Vanmiddag beginnen we met een korte tijdrit. Altijd lekker als je zo lang niet gekoerst hebt.
Groetjes Bram
