Iedereen is gemotiveerd, maar tegelijkertijd sta je fris aan de start waardoor je, je makkelijk op kan blazen. Zoals eerder gemeld was dit mijn eerste krachtmeting sinds Luik Bastenaken Luik met alle trammelant daarbij. Dat ik fris was en dat de hoogtestage uitwerking had merkte ik al aan de start. Ik stond met een hartslag van 110 aan het vertrek terwijl ik normaal met een hartslag van rond de 60 vertrek. Ik moest bewust rustig adem halen om een beetje tot rust te komen. Even was ik bang dat ik bij de minste trap al op mijn maximale hartslag zou zitten.

Daarom vertrok ik redelijk rustig. Om mijn benen niet meteen op te blazen. Dit lukte perfect. Maar aangezien de tijdrit maar  12km was en de eerste 3 km bergop waren was het natuurlijk zaak om de meeste energie in het eerste gedeelte te stoppen. Ik moet zeggen dat dat goed lukte. Het probleem was alleen dat niet mijn benen vol liepen, maar mijn hartslag de max bereikte. Bovenop had ik echter 5sec achterstand op de snelste tussentijd en als er maar 6 voor je zijn gestart had je ze beter voor kunnen hebben. Maar vol goede moed ging ik de afdaling in met het idee dat ik het daarin wel goed zou maken. Dat ging ook allemaal prima. En hoewel ik eenmaal over de finish niet wist hoe mijn eindtijd zou zijn had ik een goed gevoel. Dat heb ik wel vaker en dan blijk ik uiteindelijk rond de 90^e plaats geëindigd te zijn. Nu bleek ik uiteindelijk 29^e en daar kan ik heel tevreden mee zijn na zo’n lange afwezigheid.

Wie weet pakt het zelfs allemaal wel heel goed uit. Nu denk ik natuurlijk stiekem naar voren, maar vooral over het stuk bergop was ik erg tevreden. We zullen zien hoe de komende dagen gaan uitpakken, maar het is toch lekker om alvast goed te beginnen en dit was toch een van mijn beste tijdritten tot nu toe durf ik te zeggen.

Groetjes Bram