Ik kon invallen voor Rik Flens die hard gevallen was afgelopen weekend. De zaterdagavond toen ik te horen kreeg dat ik niet mee mocht naar de Tour heb ik aangegeven dat ik hier wel graag wilde rijden. Zo zou ik in ieder geval een optimale voorbereiding hebben op het NK. Echter had ik nogal een paar nachten slecht geslapen en de laatste dag nog vol gekoerst in de finale om in ieder geval te laten zien dat ik niet slecht was en mijn vorm in de buurt kwam van de rest van de ploeg. Ik ben de hele week in de Dauphine toch verschrikkelijk diep gegaan. Zonder gedegen voorbereiding. Achteraf gezien was mijn conditie zeker niet slecht, maar simpelweg nog niet goed genoeg.

Vandaag startte ik toch wel nog wat vermoeid in de proloog. Ik rijd tegenwoordig weer altijd met hartslagmeter om te zien hoe mijn vermoeidheid vordert en conditie is. De lange tijdrit reed ik met een gemiddelde hartslag van 165 met een maximale hartslag van 170. Dit lijkt laag, maar hartslagen zijn heel individueel en bij mij zijn de standaard heel laag. Dit was voor mij namelijk heel hoog. Ik haalde in geen jaren meer zulke hartslagen in tijdritten. Vandaag in de proloog merkte ik dat ik nog niet uitgerust was. Nu was mijn maximale hartslag 166 en gemiddeld was hij 159. En dat over korte afstand. Dat komt nog niet in de buurt van die van de lange tijdrit.

Het was wel een klein beetje te verwachten na zo'n zware week. Maar met een vlakke etappe morgen moet ik in het weekend toch wel echt op een goed niveau komen. En dan zien hoe het uitpakt op het NK.

Groetjes Bram