Namelijk Koos kwam als eerste boven op de Glockner. En dat is voor Oostenrijkers het hoogst haalbare. Zal wel mede te maken hebben dat dat het de hoogste pas is van Oostenrijk, alhoewel ik dit niet met zekerheid durf te zeggen. Maar Koos is dus officieel de Glöckner Konig. En dat betekent hier echt veel. Overal waar hij komt staat er een koets klaar.

Zo kwamen we een dag na de overwinning in ons hotel en zodra we aan tafel kwamen vroeg de baas meteen waar de Glockner Konig was. Die was er nog niet maar we konden hem mededelen dat de winnaar van de koninginnen rit wel aan tafel zat. Zijn reactie; 'dat is niet slecht'. Maar hij liet duidelijk blijken dat dat niet overeen kwam met de titel van Koos en dat het slechts een troostprijs kon zijn.

Dus stond Koos op het podium na de tijdrit als Koning Koos. En dat doet me gelijk denken aan Roos. Haar favoriete programma is het Zandkasteel, met als hoofdrolspeler; Koning Koos. Dan kom ik terug bij de Tour van vorig jaar. Daar kwamen Vera en Roos aan de finish en om daar op de tribune te kunnen in Parijs heb je een kaart nodig. Op een of andere manier had Roos de tribune kaart van Koos bemachtigd en die mocht niet meer af. Ze heeft nog lang met de kaart van Koos rondgelopen. Oftewel Koning Koos. Zij wist het al, nu de rest ook. Vanavond werd de overwinning van Koos dan ook geproost met de woorden. 'Hoera voor de Koning!' De ronde van Oostenrijk is zo slecht nog niet, en naast de prestaties wordt er hier vooral gelachen. Na het NK durfde ik nog te roepen dat ik mijn fiets aan de kant zou gooien. Hier heb ik de zin in fietsen weer volledig terug gekregen. 

Groetjes Bram