Als dan ook nog eens naar het parcours gekeken wordt weet men dat het een heel zwaar tweede gedeelte gaat worden. Tot nu toe was het echter ook niet bepaald gemakkelijk. Mijn idee en van menig ander, was dat de Vuelta een redelijk relaxte ronde was. Over grote wegen door het binnenland rijden met hoge snelheden, maar waar je je heerlijk kon laten meevoeren achter in het peleton. Helaas is het dit jaar anders. We hebben nog nauwelijks snelwegen gezien en een etappe zoals gisteren was zeer zwaar. In het begin een zware klim, waarop volle bak gekoerst werd. Vervolgens de hele dag smalle wegen tot in de finale, maar die werd echter gekleurd door een klim waar Liquigas het hele peleton gezelde en deed ontploffen. Uiteindelijk was het resultaat beperkt, maar iedereen was wel helemaal afgemat.

De komende dagen gaan een beslissing brengen in het klassement met morgen de Alto de Velifique en Sierra Nevada. Deze rustdag is dan ook van harte welkom. Iedereen heeft wel kleine kwaaltjes. Met name de luchtwegen (de kou van Luik en dan direct in het snikhete Spanje) zijn populair momenteel. Zelf ben ik daar ook een van de slachtoffers van, maar het is onder controle. Paul is er erger aan toe. Die ligt op de rustdag met koorts op bed en het is maar zeer de vraag of hij morgen gaat starten.

Onze kopman Robert is echter zoals altijd monter en bij hem zie je nog weinig verval. Dat geeft hoop voor het klassement en hoewel Valverde, Evans en Basso heel sterk over komen heeft Robert zeker een kans hier in de Vuelta. Wij als ploeg proberen in ieder geval alles te doen om hem te steunen de komende dagen. De sfeer onderling is dan ook erg goed en iedereen is gemotiveerd om te helpen. Daarmee zijn we al een eind op weg.

groetjes Bram