toch een ontspannen sfeer hangen. Overmacht is het simpelweg te noemen. Wat positief genoemd mag worden is dat er rond Robert een echte ploeg stond. Zelf heb ik niet verrast, maar heb wel een zeer sterke ronde gereden. Ik begon niet met een supervorm aan de ronde, maar gaandeweg kon ik met de besten mee, en de afgelopen 2 dagen voelde ik me echt goed. Dat was nodig, want Robert had alle hulp nodig. Om mijn goede benen te bevestigen wilde ik vandaag graag een goede tijdrit neerzetten, dus stond gemotiveerd aan het vertrek. Het liep ook erg lekker, en na 6 km had ik Carrara, die een minuut voor me was gestart al te pakken. Echter reed ik op gegeven moment over de zoveelste drempel en daar voelde ik een vreemde sensatie in mijn achterband. Dit werd een aantal km later bovenop de laatste klim bevestigd toen ik mijn velg voelde. Ik had een verzorger achter me in een huurauto dus van een snelle wissel kon geen sprake zijn. Stond ik daar te trekken aan mijn wiel. Een toeschouwer die dacht zich er mee te moeten bemoeien begon er ook aan te trekken, maar dat maakte het er niet makkelijker op. Nu zitten onze tijdritfietsen fantastisch mooi in elkaar, maar qua achterwiel wisselen hebben ze niet de snelste mogelijk geschept. Oftewel haast onmogelijk. De verzorger die met een nieuw achterwiel kwam zag dit ook en vroeg daarom voorzichtig of hij of ik het achterwiel ging vervangen. Uiteindelijk kreeg ik het nieuwe achterwiel erin en de te hulp geschoten toeschouwers wisten niet hoe snel ze me weer op gang moesten duwen. Haast over elkaar heen struikelend schoot ik weer in gang. Het geheel was waarschijnlijk een fantastisch schouwspel, dus ik ben blij dat ik een hoop mensen een mooie dag heb kunnen bezorgen. Echter was hiermee de kans op een leuke tijd vervlogen. Toch wel prettig dat ik me daarna niet veel meer hoefde in te spannen om de finish te halen omdat het vooral bergaf ging. Desondanks ben ik tevreden over de tijdrit en mijn Vuelta. Helaas heb niet echt kunnen strijden om een ritzege, maar buiten de dag dat Boom vooruit was waren de kansen daarop klein en bestond de taak er vooral uit de adelaar van Varsseveld te ondersteunen. Dit was overigens een dankbare taak, met een ongelukkige afloop. Toch mag iedereen blij zijn, want we hebben in Nederland een nieuwe rondehoop. Contador zal de komende jaren moeilijk te verslaan zijn, maar Robert gaat de komende jaren wel zijn mannetje staan. En ik? Ik heb het zelfvertrouwen terug gekregen in mijn eigen kunnen, wat ik het afgelopen seizoen bijna ben verloren doordat het niet bepaald liep zoals ik had gehoopt, door uiteenlopende redenen. Groetjes Bram