Vandaag was de laatste etappe. De ronde van Mallorca bestaat uit 5 losse wedstrijden waardoor je zelf kunt kiezen in welke etappe je start samen met je ploeg. Van de 5 dagen heb ik er 4 gereden. Vooral de laatste 3 etappes waren een echte testcase. Drie lastige ritten op rij. Al in de eerste van de drie kreeg ik het gevoel dat de conditie erg goed was. Op trainingskamp was ik nog zwaar aan het afzien bergop, maar na 2 kilo lichter naar Mallorca te zijn afgereisd ging het bergop in een keer een stuk makkelijker. Die extra 2 kilo die ik op het trainingskamp telkens bergop moest meeslepen heeft er zeker voor gezorgd dat ik een conditionele sprong heb gemaakt.

Naast mij bleek echter de gehele ploeg over een zeer goede conditie te beschikken. Brown die wint, Langeveld die elke dag kort sprint en De Maar die telkens in de finale zijn grote motor liet brullen waardoor de rest alles uit de kast moest rijden om hem terug te halen. Zelf heb ik het vandaag in de finale verschillende malen geprobeerd om weg te rijden. Eerst op 8 km van de meet en daarna miste ik op 3 km van de meet net het wiel van Gilbert waardoor ik noodgedwongen op kop van het peleton kwam. Gilbert reed echter zo hard (enigzins geholpen door de motoren) dat ik het niet in mijn eentje dicht kon rijden. Met een paar lastige bochten op het einde en het peleton volledig dood en op een lint bolde ik als 9e over de finish. Met Langeveld en Flecha vlak voor me als 5e en 6e.

Als veel mensen deze uitslag zien dan staat dat erg klungelig, 3 man bij de eerste 10 en geen winnaar. Maar dat had niet te maken met het feit dat we niet voor elkaar wilden werken. Echter door de hoge snelheid, een afdaling vlak voor de finish was organisatie niet mogelijk. Uiteindelijk konden we alsnog naar het podium om gehuldigd te worden omdat we in het algemeen klassement het ploegenklassement hebben gewonnen. Een bewijs dat de ploeg in goede doen verkeerd. Met vertrouwen start ik over 2 dagen in de Ruta, om me volledig klaar te stomen voor Omloop het Volk en Parijs Nice.